Kierunki kształcenia w polskich uczelniach wojskowych w latach 1945-1989 w kontekście wybranych nurtów i treści wychowawczych

Abstrakt

Artykuł jest próbą zarysowania kierunków rozwoju współczesnej myśli pedagogicz-nej i przyłożenia odmiennych lub też uzupełniających się koncepcji do praktyki realizowanej w uczelniach wojskowych od połowy XX wieku. Cztery filary edukacji (uczenie się w celu rozumienia otaczającego nas świata, wykorzystanie nabytych umiejętności w praktyce, stwo-rzenie wspólnoty poprzez rozumienie drugiego człowieka oraz nieustający rozwój własnej osobowości) zostają rozważone w kontekście specyficznych warunków taktyczno-społeczno-politycznych rozwoju żołnierzy-obywateli.