O POTRZEBIE KSZTAŁCENIA SŁUŻB MUNDUROWYCH W ZAKRESIE KOMUNIKOWANIA SIĘ ZE SPOŁECZNOŚCIĄ NIESŁYSZĄCYCH

Abstrakt

W artykule jest postulowana potrzeba kształcenia służb mundurowych, w tym przedstawicieli Sił Zbrojnych RP, służb ratowniczo-interwencyjnych w zakresie sprawnego i efektywnego komunikowania się z osobami Głuchymi w sytuacjach kryzysowych, w czasie klęsk żywiołowych, konfliktów zbrojnych, aktów terrorystycznych, czyli potrzeba nauczania słyszących języka wizualno-przestrzennego w postaci Polskiego Języka Migowego (PJM). Powiązano myślenie pedagogiczne z dyskursem służb mundurowych na poziomie wymiaru interakcyjnego. Zwrócono uwagę na konieczność przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu niesłyszących, co wpisuje artykuł w problematykę pedagogiki społecznej. Tekst przedstawia propozycję programu nauczania PJM (na poziomie podstawowym A1) w środowisku służb mundurowych. W tym przypadku odnosi się do projektu Signed Languages for Professional Purposes (PRO SIGN) realizowanego przez Unię Europejską w latach 2012-2015. Celem zaproponowanego programu szkolenia jest to, aby jego słyszący uczestnik, np. żołnierz nabył sprawności produktywne, receptywne, interakcyjne niezbędne w komunikacji z Głuchymi w sytuacjach kryzysowych. Uczestnik szkolenia potrafi zadawać proste pytania i odpowiadać na pytania, wydawać dyrektywy, np. [uciekaj], [padnij], [płyń], przekazywać informacje determinowane wydarzeniem, np. określać czas w PJM i rozumieć informacje otrzymywane od Głuchego. W części końcowej tekstu zaprezentowano ilustracje znaków migowych, które wyrażają proste dyrektywy spotykane w sytuacjach niebezpiecznych dla człowieka. W artykule wyrażono przekonanie, że służby mundurowe powinny mieć pełną świadomość, że w sytuacjach kryzysowych może uczestniczyć osoba z mniejszości językowej niesłyszących, z którą należy nawiązać bezpośredni kontakt. Uznano, że PJM powinien być znany na podstawowym poziomie żołnierzom i przedstawicielom innych służb odpowiedzialnych za ochronę zdrowia i życia obywateli, w tym członków mniejszości językowo-kulturowej niesłyszących.