ROLA KOŚCIOŁA W ZMIANIE SPOSOBU SPOŁECZNEGO POSTRZEGANIA ZJAWISKA BEZROBOCIA

Abstrakt

Sposób społecznego postrzegania zjawiska oraz osób nim dotkniętych, tego w jaki sposób wypowiadają się o nim politycy, naukowcy, publicyści ma duże społeczne znaczenie. Waga zagadnienia rozpatrywana może być z punktu widzenia samooceny osób dotkniętych zjawiskiem, ma również duże znaczenia dla społecznych relacji oraz przeciwdziałania zjawisku. O bezrobociu mówi się w dyskursie publicznym często traktując zjawisko jako problem naturalny, pozorny, traktując bezrobotnych stereotypowo, jako osoby mało aktywne czy mało zaradne. Badania pokazują, że rzeczywistość, czyli to, jacy bezrobotni są naprawdę, odbiega od społecznych wyobrażeń na ich temat. To zjawisko rozbieżności niesie ze sobą szereg negatywnych konsekwencji. Bardzo istotną kwestią ze społecznego punktu widzenia pozostaje jednak fakt możliwości kształtowania społecznej wiedzy na temat zjawisk, poprawy wizerunku, zbliżania go do odpowiadającemu rzeczywistości obrazowi. Jednym z podmiotów oddziałujących w tej mierze jest kościół katolicki. Społeczna nauka kościoła poprzez podmiotowe podejście do człowieka traktuje bezrobocie jako zjawisko w każdym przypadku negatywne, przeciwdziała stereotypowemu postrzeganiu. Widzi w bezrobociu problem, klęskę społeczną, marnotrawienie kapitału społecznego oraz sytuację negatywnego oddziaływania na człowieka.