NOWOCZESNOŚĆ A DZIECKO – DZIECKO W NOWOCZESNOŚCI. RECEPCJA NOWEGO PODEJŚCIA DO DZIECIŃSTWA W TEORII I PRAKTYCE WYCHOWAWCZEJ W KRÓLESTWIE POLSKIM NA POCZĄTKU XX W.

Abstrakt

Celem artykułu jest wskazanie okoliczności wytworzenia w Królestwie Polskim na początku XX w. konstruktu nowoczesnego dzieciństwa. Przedstawiona zostanie recepcja zachodnich teorii psychologicznych i pedagogicznych oraz ich wpływ na rozwój polskiej nauki o dziecku. Przedmiotem analizy są działania na rzecz popularyzacji nowego podejścia do dzieciństwa w rodzinie oraz instytucjonalizacja procesów opiekuńczych i wychowawczych. Uznano to za symptomy zmian postaw społecznych wobec dziecka, charakterystyczne dla nowoczesności.