Wymiary niedojrzałości. Syndrom Piotrusia Pana w perspektywie rezyliencji
DOI:
https://doi.org/10.34813/01coll2023Słowa kluczowe:
niedojrzałość, puer aeternus, syndrom Piotrusia Pana, rodzina, rezyliencjaAbstrakt
W poniższej publikacji wprowadzono kategorię niedojrzałości w kontekście etymologii puer aeternus przedstawionej m.in. przez C. G. Junga i M.- L. von Franz. Ponadto rozważono związek postawy puer aeternus z syndromem Piotrusia Pana opisanym przez D. Kileya.
W artykule ukazano ramy teoretyczne omawianego zjawiska resilience i zestawiono je z funkcjonowaniem młodych, dorosłych mężczyzn w wieku 18–27 lat. Stwierdzono tym samym zastosowanie koncepcji resilience do konstruktywnego funkcjonowania osób dorosłych. Wreszcie, uznano, że rozwój społeczno-emocjonalny w dorosłości jest nie tylko możliwy, ale szczególnie pożądany w obliczu niepewności, samotności i wymagań psychicznych ponowoczesnego świata.
W oparciu o studia literaturowe powstała część teoretyczna, w której autorka udowodniła, że rodzina, a w szczególności proces wychowawczy i komunikacja, a także ramy współczesnego świata nie uczą, jak być dorosłym i odpowiedzialnym człowiekiem. Za pomocą wywiadu narracyjnego autorka przebadała 20 młodych mężczyzn, którzy cały swój wolny czas spędzają w klubach, pytając ich o dzieciństwo, relacje z rodzicami, wychowanie i obecne życie. W artykule przedstawiono wyniki tych badań.
Bibliografia
Barrie, J. M. (1991). Piotruś Pan w Ogrodach Kensingtońskich. Wydawnictwo Dolnośląskie.
Bond, L., Burns, J. M., Crai, A. O., Vella-Brodrick D. S., & Sawyer S. M. (2003). Adolescent resilience: a concept analysis. Journal of Adolescence, 26, 1–11.
Borucka, A. (2011). Koncepcja resilience. Podstawowe założenia i nurty badań. In: J. Junik (red.), Resilience. Teoria – badania – praktyka (11–28). PARPAMEDIA.
Borucka, A., & Pisarska A. (2012). Koncepcja resilience – czyli jak można pomóc dzieciom i młodzieży z grup podwyższonego ryzyka. In: Nowe wyzwania w wychowaniu i profilaktyce. Materiały konferencyjne (1–7). Ośrodek Rozwoju Edukacji.
Bzymek, A, (2020). Wymiary resilience w naukach o wychowaniu, Wydawnictwo Adam Marszałek.
Carr, W. (2010). Filozofia, metodologia i badania w działaniu. In: H. Červinková & B. D. Gołębniak (red.), Badania w działaniu. Pedagogika i antropologia zaangażowane (29–44). Wydawnictwo Naukowe DSW.
Cataluccio, F. M. (2006). Niedojrzałość choroba naszych czasów. Znak.
Cyrulnik, B. (2015). Opiekunowie w rezyliencji. Studia Poradoznawcze/Journal of Counsellogy, 4, 121–130.
Demetrio, D. (2000). Autobiografia: terapeutyczny wymiar pisania o sobie. Impuls. Dominicè, P. (2006). Uczyć się z życia. Biografia edukacyjna w biografii dorosłych. Wydawnictwo WSHE.
Dominicè, P. (2007). Historia życia jako nieustające wyzwanie w obszarze edukacji dorosłych. In: E. Kurantowicz & M. Nowak-Dziemianowicz (red.), Narracja – krytyka – zmiana. Praktyki badawcze we współczesnej pedagogice (28–29). Wydawnictwo Naukowe DSWE.
Dudek, Z. W. (1997). Mała encyklopedia psychologii głębi – psychologia Małego Księcia. ALBO albo. Inspiracje jungowskie, 1/2. Eriksen,T.H.(2003).Tyraniachwili:Szybkoiwolnopłynącyczaswerzeinformacji. PIW.
Franz, M.-L. von (1981). Puer aeternus. Sigo Press.
Franz, M.-L. von (1995). Ścieżki snów. Jacek Santorski & Co.
Geertz, C. (2005). Local knowledge. Further essays in Interpretive Anthropology. Wydawnictwo UJ.
Giddens, A. (2002). Nowoczesność i tożsamość. PWN.
Giza-Poleszczuk, A. (2005). Rodzina a system społeczny. Reprodukcja i kooperacja w perspektywie interdyscyplinarnej. Uniwersytet Warszawski.
Giza-Poleszczuk, A., & Marody, M. (2004). Przemiany więzi społecznych. Scholar.
Hobfoll, S. E. (2006). Stres, kultura i społeczność. GWP.
Jung, C. G. (1993). Aspects of the masculine. Ark Paperback.
Jung, C. G. (2002). Science of Mythology. Routledge.
Kiley, D. (1993). Syndrom Piotrusia Pana. Jacek Santorski & Co.
Konecki,K.(2000).Studia z metodologii badań jakościowych. Teoria ugruntowana. PWN.
Kozielecki, J. (1997). Transgresja i kultura. Żak.
Luthar, S. S., & Cicchetti, D. (2000). The construct of resilience: implication for intervention and social policies. Development and Psychopathology, 12, 857–885.
Luthar, S. S., Cicchetti, D. ,& Becker, B. (2000).The construct of resilience: acritical evaluation and guidelines for future work. Child Development, 71(3), 543–562.
Mancini, A. ,& Bonamo, G. (2006).Resilience in the face of potential trauma: clinical practices and illustrations. Journal of Clinical Psychology. 62(8), 971–985.
Masten, A. S., & Powell, J. L. (2003).Aresilienceframeworkforresearchpolicyand practice. In: S. S. Luthar (Ed.). Resilience and Vulnerability (1–28). Cambridge University Press.
McCubbin, H., & McCubbin, M. (1988). Typologies of resilient families: emerging roles of social class and ethnicity. Family Relations, 37(3), 247–254.
Nęcka, E.(1995).Proces twórczy i jego ograniczenia. Oficyna Wydawnicza Impuls.
Nęcka ,E., Orzechowski, J., & Szymura, B. (red.).(2006). Psychologia poznawcza. PWN.
Ogińska-Bulik, N., & Jurczyński, Z. (2011). Prężność u dzieci i młodzieży: charakterystyka i pomiar. Polska Skala SPP-18. Polskie Forum Psychologiczne. 16(1), 7–28.
Oleś, P. (2011). Psychologia człowieka dorosłego. PWN.
Parkes,K.R.(1986).Coping in stressful episodes: The role of individual differences, environmental factors, and situational characteristics. Journal of Personality and Social Psychology, 51, 1277–1292.
Pospiszyl, K. (1986). Tristan i Don Juan. Iskry.
Rutter, M. (1987). Psychosocial resilience and protective mechanisms. American Journal of Orthopsychiatry, 57(3), 316–331.
Rutter, M. (2000). Resilience reconsidered: concepual cosiderations, empirical findings and policy implications. In: J. P. Shonkoff & S. J. Meisels (Eds.). Handbook of early child intervention. New York Cambridge, 651-681.
Rutter, M. (2006). Implications of resilience concepts for scientific understanding.
Annals of the New York Academy of Sciences. 1094, 1–12.
Skibińska, E. M. (2006). Mikroświaty kobiet: relacje autobiograficzne. Wydawnictwo ITE PIB.
Uchnast, Z. (1997). Prężność osobowa. Empiryczna typologia i metoda pomiaru. Roczniki Filozoficzne, 45(4), 27–51.
Waller, M. (2001). Resilience ecosystemic context: evolution of the concept. American Journal of Ortopsychiatry, 71, 290–297.
Werner, E. E. (1994). Overcoming the odds. Developmental and Behavioral Pediatrics, 15(2), 131–136.
Werner, E. E. (2000). Protective factors and individual resilience. In: J. P. Shonkoff & Meisels S.J. (Eds.). Handbook of Early Childhood Intervention. (2nd edition, 115– 132). Cambridge University Press.
Whipple, T. (2016). Myth of wedded bliss: single tons are happier, healthier and more sociable. The Times, 6th of August, 31.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2023 Agnieszka Bzymek
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
