ZAGROŻENIA I WYZWANIA SKŁADOWYMI BEZPIECZEŃSTWA MORSKIEGO W UJĘCIU SECURITOLOGICZNYM

Abstrakt

Inspiracją niniejszego tekstu jest próba zastosowania podejścia eksponowanego przez securitologię do krytycznej analizy stanu badań nad bezpieczeństwem morskim, z zamiarem wskazania „twardego rdzenia” programu tych badań. Jest to podejście osadzone na przeświadczeniu pitagorejczyków, że korzeniami i źródłem pełnej wiedzy jest czwórdzielność, wyrażana w „arcyczwórce” zwanej też tetraktys. Ta czwórdzielność przewija się z różną wyrazistością w dziejach myśli ludzkiej, która poszukuje wyjaśnienia i zrozumienia poznawanych rzeczy. Czwórpodział przejawia się w badaniach securitologicznych i prakseologicznych roz-różnieniem czterech metod sprawiania (czynienia) bezpieczeństwa oraz badaniach bezpieczeństwa jako fraktalnego systemu, w tym głównie czteroelementowego systemu społecznego. O ile system ten w argumentacji securitologii obejmuje socjomasę, socjoenergię i socjostrukturę oraz socjokulturę, to bezpieczeństwo morskie (przez analogię) można analizować jako takie, które złożone jest z takich podstawowych elementów, jak: hydromasa, hydroenergia i hydrostruktura oraz hydrokultura. Pierwszy wyrażany jest przez ilość i jakość ludzi związanych swą aktywnością życiową z morzem, drugi z osiąganymi przez nich efektami ekonomicznymi, trzeci z zorganizowaniem tych ludzi wyrażanym w regulacjach prawnych i czwarty – w preferowanych przez tych ludzi wartościach i motywacjach. Taka analiza zdaje się być atrakcyjną i bardziej zbliżoną do prawdy o bezpieczeństwie morskim jako instrumencie (przedmiocie) bezpieczeństwa morza (podmiotu).