DOKTORZY NA STANOWISKU PROFESORA UCZELNI – ROZWIĄZANIA STATUTOWE I PRAKTYKA W WYBRANYCH UCZELNIACH PUBLICZNYCH

Abstrakt

Celem artykułu jest ocena stopnia, w jakim przepisy ustawy z 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. poz. 1668, ze zm.) – dalej u.p.s.w.n., zostały odzwierciedlone w przepisach statutów uczelni publicznych. Na temat implementacji prawa zapisanego w u.p.s.w.n. powstały już opracowania (Leja, 2020), jednak dotyczyły one przede wszystkim największych polskich uczelni publicznych. Wyniki tych prac skłoniły autorkę do sprawdzenia, w jaki sposób zaimplementowano prawo w mniejszych jednostkach, gdzie instytucje nieformalne mają większe znaczenie w procesie zarządzania jednostką i tworzenia obowiązującego w niej prawa uczelnianego. W artykule zostaną zaprezentowane rozwiązania, dotyczące polityki awansowej, umożliwiające osobom ze stopniem naukowym doktora na zajmowanie stanowiska profesora uczelnianego. Analiza statutów wybranych uczelni wykazała ogromne zróżnicowanie w sposobie podejścia do tej kwestii. Od najbardziej lakonicznie opisanych warunków, których spełnienie jest niezbędne do zatrudnienia na stanowisku profesora uczelnianego, sprowadzających się do zapisanych w ustawie p.s.w.n. „znaczących osiągnięć” naukowych, artystycznych, dydaktycznych, zawodowych (w zależności od grupy pracowników – Dz.U. poz. 1668, ze zm.), po szczegółowe opisy warunków zatrudnienia, stanowiące wielostronicowe załączniki do statutów. Stąd próba ocenystopnia, w jakim uczelnie otwierają – bądź nie – możliwości awansu osób ze stopniem doktora na sta- nowisko profesora uczelnianego.

Ocenę efektów przyjętych w różnych uczelniach rozwiązań przeprowadzono w oparciu o badanie jakościowe na próbie 17 publicznych szkół wyższych. Badanie przeprowadzono z wykorzystaniem pro- gramu NVivo 12 Plus.