WOJNA O “PRAWO DO BYCIA I POZOSTANIA ROSJĄ”

Abstrakt

Od początku niesprowokowanego ataku Federacji Rosyjskiej na niepodległą Ukrainę elity władzy Rosji na różne sposoby uzasadniały powody i cele inwazji, wśród których m.in. „prawo do bycia i pozostania Rosją”. Prezydent FR Władimir Putin wielokrotnie powoływał się na historię, przekonując Zachód o słuszności swoich działań. Według Putina państwo ukraińskie jest sztucznym bytem, gdyż Ukraińcy są z Rosjanami jednym narodem. Istnienie Ukrainy jako odrębnego państwa, w ocenie Kremla, jest historycznym błędem i zagrożeniem dla Rosji, a wojna – jedynym sposobem na naprawienie tego błędu w celu „ostatecznego rozstrzygnięcia kwestii ukraińskiej”. Ukraina od wieków jest głównym problemem dla Rosji, która uczyniła Ruś Kijowską początkiem swojej państwowości. Podążając na Zachód Ukraina pozbawia Rosji opartej na mitach historycznych legitymizacji państwowości rosyjskiej, zmusza do rewizji mitu założycielskiego i zdefiniowania na nowo swojej tożsamości, dlatego unicestwienie Ukrainy stało się ideą narodową Rosji.

Do niedawna Zachód patrzył na Ukrainę przez rosyjską optykę, w której ukraińska historia nie istniała lub była częścią rosyjskiej, dlatego Zachód nie doceniał zagrożenia wynikającego z twierdzenia Putina o jednym narodzie. Optyka ta nie została poddana gruntownej rewizji i uniemożliwia części decydentom politycznym myślenie o podmiotowości Ukrainy, pokonaniu przez nią Rosji i zwycięstwie. Dla Rosja „prawo do bycia i pozostania sobą” oznacza dalsze utrzymanie na Zachodzie przekonania o jej tysiącletniej historii, w której nie było i nie ma dla Ukrainy miejsca. Odzyskanie własnej historii daje narodowi ukraińskiemu prawo do obrony swojej państwowości i równoprawnej przynależności do światowej wspólnoty narodów.