CISZA W EDUKACJI WCZESNOSZKOLNEJ

Abstrakt

Problematyka niniejszego artykułu oscyluje wokół ciszy w edukacji rozumianej w dwojaki sposób: jako stagnacja i niechęć do podejmowanie działań w ramach narzuconych uwarunkowań oraz jako milczenie, inaczej – niezajmowanie się pewnymi problemami, unikania spraw trudnych. Pierwsza część jest po-święcona ciszy edukacyjnej w ujęciu systemowym, druga, oparta na raportach ze studenckich praktyk pedagogicznych, dotyczy sylwetki nauczyciela wczesnej edukacji, stylu jego pracy, problemów związanych z wykonywaniem nauczycielskiego zawodu, a przede wszystkim obszarów pomijanych/zaniedba-nych w nauczaniu początkowym i próby wyjaśnienia tego zjawiska.