PRZEMOC POLITYCZNA W RODEZJI POŁUDNIOWEJ W LATACH 1955–1965

Abstrakt

Celem artykułu jest przeanalizowanie przyczyn i skutków zjawiska przemocy politycznej w Rodezji Południowej w okresie poprzedzającym ogłoszenie Jednostronnej Deklaracji Niepodległości. Artykuł ma udzielić odpowiedzi na pytania, dlaczego w krótkim czasie afrykańscy nacjonaliści przeszli od organizowania pokojowych protestów do walki zbrojnej i czy decyzja o zmianie strategii nie została podjęta pochopnie. Ma również wyjaśnić, dlaczego afrykańskie dzielnice stały się areną brutalnych walk i przemocy wymierzonej także w jej mieszkańców i jakie niosło to za sobą konsekwencje. Artykuł chce także przekonać swoimi treściami, że tylko reformy przeprowadzone w odpowiednim czasie, czyli na początku rozwoju ruchu nacjonalistycznego mogły zagwarantować pokojową ewolucję ku niepodległości, bez uciekania się do krwawej politycznej przemocy. W przypadku Rodezji Południowej nie udało się tego osiągnąć, co potwierdza słuszność tezy, że przemoc była najokrutniejsza tam, gdzie dominujący nacjonalizm białych usiłował powstrzymać nacjonalizm Afrykanów przed realizacją ich własnej wersji samodzielności państwowej.