TEORETYCZNO-METODOLOGICZNE ROZWAŻANIA NAD ROZWOJEM POLSKIEJ MYŚLI ANDRAGOGICZNEJ

- POMIĘDZY PRZESZŁOŚCIĄ, PAMIĘCIĄ A HISTORIĄ

Abstrakt

Artykuł podejmuje rozważania dotyczące teoretyczno-metodologicznych analiz badań nad rozwojem myśli andragogicznej w Polsce. Głównym celem artykułu jest uzasadnienie zmiany perspektywy badawczej, konieczność podejścia konstruktywistycznego, uwzględniającego kontekst diachroniczny i synchroniczny. Potrzeba innego podejścia teoretyczno-metodologicznego została ukazana na tle dyskursu wobec przeszłości, pamięci i historii, a także w kontekście dotychczasowych ustaleń badawczych kolejnych etapów rozwoju polskiej andragogiki. Autorka wykazała, iż brak obecności we współczesnych dyskursach andragogicznych odniesień do jej przeszłości, historii, prowadzi do wykorzenienia z rodzimej tradycji oraz jest jednym z ważniejszych powodów problemów tożsamości polskiej andragogiki, ciągle nadal o nieugruntowanej pozycji wśród nauk o edukacji, funkcjonującej głównie na obrzeżach pedagogiki. Artykuł kończą wnioski podsumowujące przeprowadzone analizy.