CARE LEAVER IN TRANSITION: WHAT DO TOKEN SYSTEMS IN RESIDENTIAL CARE (NOT) PREPARE FOR?

Abstrakt

W artykule podjęto pytanie, jakie koncepcje wychowawcze w opiece pobytowej odpowiednio przygotowują młodzież do opuszczenia placówki opiekuńczej i rozpoczęcia samodzielnego życia. W tym celu w artykule zebrano dwie debaty i obszary badawcze: Jeden dyskurs dotyczy wyników badań dotyczących szczególnej sytuacji osób usamodzielniających się, które często muszą poradzić sobie przy mniejszych zasobach niż rówieśnicy, którzy opuszczają dom rodzinny. Drugi dyskurs dotyczy krytyki grup opieki pobytowej, które działają w oparciu o system kar i systemy żetonowe. Jest to szczegółowo omawiane na podstawie studium przypadku grupy, w której personel nadużył władzy w imię behawioralnego podejścia IntraActPlus. Analizy danych dokonano na podstawie fragmentów codziennej dokumentacji profesjonalistów. Pokazano, jak systematyczne kary wpływają na interakcje i relacje wychowawcze między profesjonalistami a młodymi ludźmi będącymi pod opieką oraz jak potrzeby młodych ludzi gasną dzięki ściśle behawiorystycznemu spojrzeniu na działania i codzienne życie nastolatków. Na tle ustaleń empirycznych wyciągnięto wniosek, w jaki sposób koncepcje grupowe mogą promować młodych ludzi w procesach rozwoju subiektywnego, w nauce radzenia sobie z konfliktami oraz w procesie ich usamodzielniania się.