RUSSIAN LIGHTSHIPS OF THE BALTIC SEA IN 19TH AND 20TH CENTURY

Abstrakt

Kwerenda archiwalna w Rosyjskim Państwowym Archiwum Marynarki Wojennej w St. Petersburgu (RGAVMF), którą autorka przeprowadziła w 2011 r., umożliwiła dość dobre opracowanie historii rosyjskich statków latarniowych z okresu XIX i początku XX wieku, co jest wynikiem udostępnienia przez wspomniane archiwum materiałów tylko do 1917 r. Późniejszy okres historyczny tych znaków nawigacyjnych został opracowany w oparciu o brytyjskie spisy świateł, jak też również dzięki pomocy rosyjskich hobbystów.
Na podstawie dostępnych źródeł można stwierdzić, iż ogólna sytuacja związana z zabezpieczeniem nawigacyjnym żeglugi w rejonie Zatoki Fińskiej i Botnickiej w okresie panowania Imperium Rosyjskiego do 1918 r. była złożona, bowiem ziemie fińskie tworzyły Wielkie Księstwo Finlandii podległe imperium rosyjskiemu w latach 1809-1917. Tym samym zabezpieczenie nawigacyjne zatok podlegało rosyjskim przepisom. Latarniowce i latarnie morskie omawianych rejonów nosiły więc nazwy rosyjskie. Dopiero po odłączeniu Finlandii od Rosji wprowadzono oryginalne nazewnictwo na znakach nawigacyjnych należących do tego państwa, stosując alfabet łaciński. Pokazane w opracowaniu sylwetki latarniowców noszą nazwy rosyjskie i fińskie, pisane cyrylicą. Niektóre z tych jednostek występują też w zbiorze fińskich latarniowców pod zmienionymi nazwami. Podobna sytuacja występuje przy opisach latarniowców estońskich i łotewskich, które w latach 1920-1939 znajdowały się w podległości tych państw, a poza wskazanym okresem podlegały rosyjskim i radzieckim władzom.