ROLA OBRZĘDOWOŚCI I TRADYCJI MORSKICH W WYCHOWANIU MŁODZIEŻY W POLSCE PRZED I PO 1989 R.

Abstrakt

Gdynia, „miasto z morza” jest miejscem, w którym jedną z działalności wychowawczych realizowanych, od chwili powstania miasta, było właśnie wychowanie morskie młodzieży. Urzeczywistniano je w gdyńskich klubach żeglarskich przy pomocy nauki żeglarstwa zarówno sportowego, jak i rekreacyjnego – oferty skierowanej do młodzieży.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 r. i podjęciu decyzji o budowie nowoczesnego polskiego portu nad Bałtykiem – Gdyni, aktywowano działania mające na celu budowanie świadomości morskiej polskiego społeczeństwa. Treści związane z gospodarką morską, morzem i edukacją oraz wychowaniem morskim pojawiły się we wszystkich działaniach skierowanych do polskiego społeczeństwa.

Zarówno II wojna światowa, jak i trudne pierwsze lata powojenne nie spowodowały zaprzestania morskiej działalności wychowawczej. Już od pierwszych powojennych dni rozpoczęto nie tylko odbudowę basenu jachtowego ale również reaktywowanie życia żeglarskiego. Funkcjonowanie rozpoczęły kluby żeglarskie, Polski Związek Żeglarski, czy Harcerski Ośrodek Morski w późniejszych latach przemianowany na Państwowe Centrum Wychowania Morskiego.

Morska działalność wychowawcza mimo wielu trudności związanych z zawirowaniami politycznymi i ekonomicznymi w Polsce, realizowana jest nieprzerwalnie do dnia dzisiejszego.

W artykule podjęto próbę wykazania, iż kultywowanie obrzędów i tradycji morskich przez starsze pokolenie żeglarzy, i przekazywanie ich młodzieży żeglarskiej ma wpływ na wychowanie współczesnego obywatela. Realizując cel badań zastosowano metodę studium literatury oraz metodę wywiadu jakościowego.