O POJEDNANIU TRADYCJI I DEMOKRACJI W MYŚLI GILBERTA KEITHA CHESTERTONA

Abstrakt

Głównym celem artykułu jest przedstawienie zaproponowanej przez G. K. Chestertona apologii tradycji rozumianej jako „demokracja umarłych” oraz jej krytyczne zestawienie z politycznymi ideami Hansa-Georga Gadamera i Johna D. Caputo. Artykuł składa się z czterech głównych części. W części pierwszej przedstawione zostały refleksje Chestertona na temat demokracji umarłych, której inkluzywność nie pozwala zapomnieć o głosach przodków. W drugiej części myśl Chestertona została polemicznie zestawiona z hermeneutycznymi ideami Hansa-Georga Gadamera, który wskazywał na konieczność ciągłej aktualizacji tradycji do wymogów współczesności. Cześć trzecia zawiera krytykę koncepcji Chestertona przeprowadzoną w duchu radykalnej hermeneutyki Johna D. Caputo, której jednym z głównych zadań jest poróżnianie i rozbijanie jedności tradycji. W czwartym rozdziale omówione zostały konkretne przykłady zmagania się polskiej (budowa Świątyni Opatrzności Bożej) i szwajcarskiej (debata nad zmianą hymnu narodowego) demokracji z tradycjami przodków.