JEDNOSTKI OBRONY TERYTORIALNEJ MARYNARKI WOJENNEJ W SYSTEMIE BEZPIECZEŃSTWA MORSKIEGO POLSKI W OKRESIE ZIMNEJ WOJNY
DOI:
https://doi.org/10.34813/11coll2021Słowa kluczowe:
bezpieczeństwo morskie państwa, zimna wojna na Bałtyku, obrona terytorialnaAbstrakt
Od zakończenia II wojny światowej obrona wybrzeża była w obszarze zainteresowań ówczesnych decydentów. Zdawano sobie sprawę, że budując system bezpieczeństwa morskiego państwa, należało uwzględniać prawdopodobieństwo przeprowadzenia desantu przez przeciwnika na wybrzeżu. W takim układzie niezbędne stało się przygotowanie odpowiednich sił i środków do prowadzenia bezpośrednio działań bojowych, działań logistycznych, zabezpieczających oraz ochrony obiektów niemilitarnych wraz z ludnością cywilną. Jednostki obrony terytorialnej (JOT) tworzono w okręgach wojskowych, a te przeznaczone do działań w pasie wybrzeża przy jednostkach MW. Obrona wybrzeża to współdziałanie sił połączonych (morskich, lądowych i powietrznych), dlatego też należało stworzyć i dopasować system do wymagań ówczesnego pola walki.
Pomimo wielu problemów organizacyjnych, wynikających z podejścia do powyższej problematyki przez decydentów wojskowych w wielu realizowanych ćwiczeniach praktycznych i aplikacyjnych na mapach, JOT miały swoje miejsce oraz przypisane zadania do wykonania. Niemniej w momencie rozpoczęcia transformacji ustrojowej, a tym samym rozwiązania Układu Warszawskiego, problematyka JOT została odsunięta na dalszy plan.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2021 Jerzy Będźmirowski
![Creative Commons License](http://i.creativecommons.org/l/by-nc-nd/4.0/88x31.png)
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.