Spójność i zdolności adaptacyjne rodziny z dzieckiem niepełnosprawnym intelektualnie oraz poczucie osamotnienia rodziców w czasie pandemii koronawirusa SARS-CoV-2 w Polsce

Abstrakt

Obecnie doświadczamy zmian, które są konsekwencją występującego w wielu krajach koronawirusa SARS-CoV-2. W szczególnie trudnej sytuacji znajdują się rodziny, których członkiem jest dziecko niepełnosprawne. Rodziny samoizolowane w domach rodzinnych, często pozbawione kontaktów, pomocy i wsparcia, zatroskane o sytuację swoich niepełnosprawnych dzieci, ich zdrowie, specjalistyczną rehabilitację, edukację czy terapię. Celem artykułu jest diagnoza poczucia osamotnienia rodziny z dzieckiem niepełnosprawnym jako systemu oraz jej spójności i zdolności adaptacyjnych w dobie pandemii korona- wirusa SARS-CoV-2. Na potrzeby badań wykorzystano takie narzędzia jak skala De Jung Gierveld do badania poczucia osamotnienia oraz kwestionariusz rodzinny FACES III. Badania zostały przeprowa- dzone w grupie 131 osób, w tym rodziców i dzieci z niepełnosprawnością intelektualną i wykazały zwią- zek między poczuciem osamotnienia a poziomem spójności rodziny i zdolnościami adaptacyjnymi, a także związek między poczuciem osamotnienia matek i poczuciem osamotnienia ojców. Nie potwierdzono natomiast związku poczucia samotności rodziców z poczuciem samotności dzieci z niepełno- sprawnością intelektualną. Diagnoza z uzyskanych wyników badań może przyczynić się do nakreślenia kierunku interwencji profilaktycznych, wspierających i terapeutycznych wynikających z pandemii koronawirusa SARS-CoV-2.