SKUTECZNOŚĆ STRATEGII ANTYTERRORYSTYCZNEGO ODSTRASZANIA W ŚWIETLE KONCEPCJI RESENTYMENTYMALNEGO PRZEWARTOŚCIOWANIA WARTOŚCI

Abstrakt

Celem niniejszego artykułu jest spojrzenie na dwa typy strategii antyterrorystycznego odstraszania: stra- tegie odmowy (denial strategy) oraz strategie reintegracyjnego karania (reintegrative punishment stra- tegy) z perspektywy koncepcji frustracji-agresji, narcyzmu-agresji i resentymentu. W opinii autorki artykułu powyższe strategie mogą być skutecznie stosowane jedynie wobec podmiotów, które nie do- świadczyły uczucia gorszości, prowadzącego w prostej linii do narcyzmu i resentymentalnego przewar- tościowania wartości (koncepcja frustracji-agresji). W przypadku podmiotów, które mają za sobą owo doświadczenie wraz z jego psychiczno-emocjonalnymi konsekwencjami (koncepcja narcyzmu-agresji oraz koncepcja resentymentu), wszelkie pokojowe formy perswazji, tak samo jak groźba nieuniknionej kary (proponowane w ramach obydwu strategii odstraszania), nie będą skuteczne. W takich przypadkach jedyną formą postępowania jest bezkompromisowa walka z wszelkimi formami ideologicznej przemocy bądź też społeczno-polityczna prewencja, polegająca na budowaniu możliwie największego pluralizmu, a tam gdzie jest on z różnych względów niemożliwy, do zaprowadzenia kulturowo-politycznej izolacji.